Leon Edwards na nowo zdefiniował znaczenie nokautu typu „wszystko albo nic”.

To było to. UFC 278. Moment, na który Edwards pracował przez siedem lat. Strzał o tytuł UFC. Uznanie za najlepszego półśredniego na świecie. Drugie uderzenie w nieposkromionego Kamaru Usmana.

I to się wymykało.

Utalentowany Anglik zachowywał się wystarczająco dobrze w pierwszej rundzie, ale od tego momentu Usman był wielkim mistrzem wagi półśredniej – naszym zawodnikiem roku 2021, zwycięzcą nokautu roku 2021 i w tamtym czasie numerem 2 w funcie -for-Pound zawodnik na świecie – ułożył się w rowku i zaczął odjeżdżać na kartach wyników. Wchodząc w rundę 5, nie można winić nikogo za wyciszenie psychiczne. Usman nie był obcy w dążeniu do zwycięstw przez decyzje, a Edwards był mało znany jako artysta jednorazowego nokautu.

Ta narracja utrzymywała się do ostatniej minuty walki. Wtedy Edwards zdetonował.

To było idealne kopnięcie w głowę i pojawiło się zupełnie znikąd. Edwards nie zorganizował późnego zamieszania. Nie złapał gasnącego Usmana. Jeśli już, wyglądało na to, że walka toczyła się dokładnie tak, jak opisał zespół komentatorów, z Edwardsem zadowolonym z przegranej na punkty i przeżycia kolejnej walki. Kiedy kopniak wylądował i Usman upadł, nie wydawało się to prawdziwe. Nadal nie.

Edwards przegrał z Usmanem w 2015 roku i musiał zebrać passę 10 walk bez porażki, aby wrócić do walki o tytuł. Drugiego takiego strzału nie miał. Dla Edwardsa była to albo nieśmiertelność, albo po prostu kolejna obrona tytułu w historycznym panowaniu Usmana w wadze półśredniej. Wszystko albo nic.

później, znakomita edycja zrobiła rundępodkreślając kącik Edwardsa i ich żarliwą prośbę o uratowanie jedynej w życiu okazji.

W filmie wykorzystano muzykę z filmu Skalistyukłon w stronę pseudonimu Edwardsa, łączącego go z największym fikcyjnym przegranym w walce.

Jest jednak jedna zasadnicza różnica: Rocky przegrał w swoim pierwszym starciu o mistrzostwo świata.

Edwardsa? Zdobył najlepszy, największy i najważniejszy nokaut roku.

---

2. MICHAEL CHANDLER KONTRA. TONY FERGUSON

Czy tego chcesz, czy nie, absurdalny nokaut Tony’ego Fergusona przednim kopnięciem Michaela Chandlera na UFC 274 gwarantuje, że będziesz odtwarzać to w swojej głowie w kółko i w kółko, aż do końca czasu.

Z estetycznego punktu widzenia nie było nokautu w zawodach MMA na wysokim poziomie, który byłby bardziej ekscytujący i jednocześnie bardziej przyprawiający o zawrót głowy niż oglądanie tego, jak Chandler zostawia Fergusona twarzą do dołu na płótnie.

Spójrz tylko na to:

Patrzenie na to jest przerażające, a tym bardziej myślenie o konsekwencjach przyjęcia takiego kopniaka przez człowieka. A fakt, że stało się to o godz Centrum śladów w Feniksie? Naprawdę makabryczne.

Sprawiając, że scena jest jeszcze trudniejsza, Ferguson wcale nie radził sobie źle w walce i miał wszelkie powody, by czuć się dobrze po pierwszej rundzie. Siedemnaście sekund później było po wszystkim.

Do tej pory przyzwyczailiśmy się do porażek Fergusona, ale nigdy w taki sposób. Można argumentować, że „El Cucuy” miał zostać brutalnie znokautowany, ale znowu, tak naprawdę nigdy tego nie widzieliśmy. To człowiek, który przez prawie pięć pełnych rund zjadał sianokosy od Justina Gaethje, został zatrzymany tylko dzięki miłosiernemu wezwaniu sędziego. Fergusona nie można tak po prostu zatrzymać.

Dokładnie to zrobił Chandler, wypuszczając ze smyczy nowego faworyta do największego nokautu przednim kopnięciem w historii MMA. To płaszcz, którego trudno się trzymać – nawet legendarne wykończenie Vitora Belforta przez Andersona Silvę zostało przywłaszczone zaledwie dwa miesiące później przez Lyoto Machidę, kopiącego Randy’ego Couture’a. Ale możemy śmiało powiedzieć, że upłynie dużo czasu, zanim wysiłek Chandlera zostanie zwieńczony. Jeśli kiedykolwiek.

3. ZHANG WEILI KONTRA. JOANNA JEDRZEJCZYK

Pierwsza walka Zhanga Weili i Joanny Jędrzejczyk była wojną. Ich druga była masakra.

Po tym, jak ci dwaj wojownicy stoczyli jedną z największych walk w historii MMA na UFC 248 – właściwie walkę roku MMA Fighting 2020 – byłoby parodią, gdyby nigdy więcej nie dzielili klatki, a fani dostali ich życzę tego w listopadzie ubiegłego roku na UFC 275. Niewielu mogło się spodziewać, że rewanż dorówna nieprzerwanej akcji pierwszego spotkania. Jeszcze mniej osób mogło przewidzieć, że Zhang znokautuje Jędrzejczyk w taki sposób, w jaki to zrobiła.

Zhang była ostrzejszą zawodniczką przez pięć minut, ale były wszelkie powody, by sądzić, że Jędrzejczyk potrafiła znaleźć magię, która sprawiła, że ​​ich pierwsza walka była tak niezapomniana i przypomniała wszystkim, że kiedyś była niepokonaną królową dywizji słomkowej. Rzeczywiście, Jędrzejczyk chciała przyspieszyć w drugiej rundzie, ale właśnie wtedy, gdy wyglądało na to, że może mieć Zhanga na tylnej nodze, znalazła się po niewłaściwej stronie backfist, która wylądowała czysto w poprzek jej głowy.

Końcowy cios Zhang nie tylko definitywnie zamknął drzwi do jej serii dwóch walk z Jędrzejczyk, ale zasygnalizował łabędzi śpiew Jędrzejczyk, która wkrótce po walce ogłosiła zakończenie kariery. Był to także pierwszy nokaut Zhanga od trzech lat i pomimo dwukrotnego niepowodzenia w starciu z Rose Namajunas — rywalizacja przeznaczona do walki trylogii — chińska gwiazda mocno postawiła na powrót na ścieżkę do tytułu, który odzyskała z mocą pięć miesięcy później przez złożenie Carli Esparza.

4. MOLLY McCANN KONTRA. LUANA KAROLINA

Wydaje się, że marzec minął całe wieki, ale przez pierwszy kwartał 2022 roku Molly McCann była szansą na wygranie nokautu roku.

„Meatball” nie mogła otrzymać lepszej platformy do kontynuowania swojej kariery jako gwiazda, ponieważ została nie tylko pierwszą Angielką, która rywalizowała w głównej karcie UFC w Londynie, ale wykorzystała w pełni nadarzającą się okazję, zdobywając pierwszy nokaut łokciem z obrotu kiedykolwiek przez zawodniczkę w historii awansu.

McCann nie jest obca ekscytującym pojedynkom, ale przed starciem z Luaną Karoliną nie skończyła jeszcze żadnego ze swoich pierwszych siedmiu przeciwników w UFC. Akcja nie zawiodła, a McCann wskoczyła na inny poziom rozgłosu, kiedy w trzeciej rundzie złapała Karolinę łokciem, który sprawił, że Brazylijczyk wypadł jak kamień na płótnie.

Wraz z bliskim przyjacielem i kolegą z drużyny Paddy Pimblettem, McCann stała się jedną z najpopularniejszych wojowniczek, które pojawiły się w Wielkiej Brytanii w ostatnich latach, i nawet jeśli nigdy nie sprosta oczekiwaniom i zostanie prawdziwą pretendentką, zawsze będzie miała ten wspaniały przykład obracania się i wygrywania, na który można patrzeć z dumą.

5. DEMETRIUSZ JOHNSON KONTRA. ADRIANO MORAES

Jak możesz nie być romantyczny w MMA?

Zmierzając do rewanżu z Adriano Moraesem, czas Demetriousa Johnsona w ONE Championship był w większości sukcesem, z wygraną w Grand Prix wagi muszej na swoim koncie i zabawnym zwycięstwem na zasadach mieszanych nad Rodtangiem, o którym może pewnego dnia opowiedzieć dzieciom. Ale jednej rzeczy, której nie zrobił, to zdobycia tytułu wagi muszej ONE.

„Mighty Mouse” miał swoją szansę w kwietniu 2021 roku, ale zatrzymało go brutalne kolano obrońcy tytułu. Minął ponad rok, zanim on i Moraes ponownie się zmierzyli, a większy Moraes ponownie dał Johnsonowi wszystko, z czym mógł sobie poradzić. Jednak w rundzie 4 Johnson wpadł na sprzęgło, tak jak wiele razy w przeszłości.

Johnson kołysał Moraesa prawą ręką, a następnie wykorzystał ten moment, jak tylko mógł, podążając za potykającym się Moraesem do ogrodzenia, po czym wystrzelił precyzyjne latające kolano w szczękę. Zanim walka została oficjalnie zakończona, Johnson odchodził.

Jedno kolano powstrzymało Johnsona przed odzyskaniem tronu wagi muszej, a drugie umieściło go z powrotem na szczycie góry, którą rządził przez większą część 2010 roku.

Poezja.

---

Oto jak przebiegało głosowanie na KO of the Year 2022 MMA Fighting.

WYRÓŻNIENIA

• Ilia Topuria kontra Jai ​​Herbert (UFC Londyn, 23 lipca)

• Irene Aldana kontra Macy Chiasson (UFC 279, 10 września)

• Marlon Vera kontra Dominick Cruz (UFC San Diego, 13 sierpnia)

• Manny Akpan kontra Connor Hitchens (Cage Warriors 136, 2 kwietnia)

• Alex Pereira kontra Israel Adesanya (UFC 281, 12 listopada)

• John Lineker kontra Bibiano Fernandes (ONE Championship: Lights Out, 11 marca)

• Magomed Kabardiew vs. Valmir Lazaro (Naiza FC 38, 1 kwietnia)

• Andrey Koreshkov vs. Chance Rencountre (Bellator 274, 19 lutego)

• Roman Dolidze kontra Jack Hermansson (UFC Orlando, 3 grudnia)

• Alex Pereira kontra Sean Strickland (UFC 276, 2 lipca)

• Paul Daley kontra Wendell Giacomo (Bellator 281, 13 maja)

• Goiti Yamauchi kontra Neiman Gracie (Bellator 284, 12 sierpnia)

Źródło: https://www.mmafighting.com/2022/12/25/23524649/mma-fightings-2022-knockout-of-the-year-leon-edwards-vs-kamaru-usman?rand=96749